Dlaczego Wczesne Wspomaganie Rozwoju?

Wczesne wspomaganie, ma na celu pobudzanie i stymulowanie rozwoju ruchowego, poznawczego, emocjonalnego i społecznego.  

Wczesne wspomaganie rozwoju jest to zintegrowany system oddziaływań profilaktycznych, diagnostycznych, leczniczo – rehabilitacyjnych i terapeutyczno – edukacyjnych, prowadzony przez interdyscyplinarny zespół specjalistów.

Podmiotem tego typu działań jest dziecko, u którego wykryto nieprawidłowości w rozwoju psychoruchowym, m.in.: wcześniactwo, zaburzeń genetyczne, wady wrodzone, uszkodzeń narządów zmysłów (wzrok, słuch), problemy neurologiczne, uszkodzenia lub zaburzenia centralnego układu nerwowego, uszkodzenia lub zaburzenia aparatu ruchowego.

Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka może dotyczyć rozwoju motorycznego, stymulacji polisensorycznej, (wielozmysłowej), rozwoju mowy i języka, orientacji i poruszania się
w przestrzeni, usprawniania widzenia, słuchu, umiejętności samoobsługi i funkcjonowania
w środowisku.

Zespoły Wczesnego Wspomagania Rozwoju funkcjonują na podstawie Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 października 2013 r. w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci (Dz.U. 2013 poz. 1257),
gwarantując każdemu dziecku
(z opinią o wczesnym wspomaganiu rozwoju) i jego rodzinie bezpłatne, specjalistyczne wsparcie i stymulację rozwoju na jego możliwości.

 

Zadania Wczesnego Wspomagania Rozwoju:

• udzielanie pomocy rodzinie w zakresie kształtowania postaw i zachowań pożądanych
  w kontaktach z dzieckiem: wzmacnianie więzi emocjonalnej pomiędzy rodzicami i dzieckiem, rozpoznawanie zachowań dziecka i utrwalanie właściwych reakcji na te zachowania,
• udzielanie instruktażu i porad oraz prowadzeniu konsultacji dla rodziców w zakresie pracy
  z dzieckiem,
• pomoc w przystosowaniu warunków w środowisku domowym do potrzeb dziecka oraz pozyskaniu i wykorzystaniu w pracy z dzieckiem odpowiednich środków dydaktycznych
  i niezbędnego sprzętu,
• pomoc dziecku w pełnym wykorzystaniu potencjału rozwojowego, jakim dysponuje w zakresie funkcji poznawczych, rozwoju ruchowego, komunikacji i kontaktów społecznych,
• pomoc dziecku w stopniowym osiąganiu coraz większej autonomii i samodzielności, na miarę jego możliwości,
• zapobieganie występowaniu lub pogłębianiu się nieprawidłowości w rozwoju psychoruchowym dziecka,
• dostarczanie rodzicom wsparcia w związku z długotrwałym kryzysem emocjonalnym, wynikającym z faktu niepełnosprawności ich dziecka,
• stopniowe przygotowanie rodziców do roli osób wspomagających rozwój ich dziecka.